Bu unutulmaz ilahide, usta sanatçı Ali Ercan, Peygamber Efendimiz’e (s.a.v) olan özlemi, Medine’ye kavuşamamanın hüznünü ve mahzun bir kalbin yakarışını içtenlikle dile getiriyor.
“Medine’ye varamadım, gül kokunu alamadım…” dizeleriyle başlayan bu eser, sadece bir ilahi değil; bir hasret ağıdı, bir manevî özlem manifestosudur. Gönlü Ravza’da olanların duası, gözü yaşlı kulların dilindeki sitemdir bu eser.
Ali Ercan’ın titreyen sesi, her dizede dinleyenin yüreğine dokunur, gönlü alır götürür Mescid-i Nebevî’nin avlusuna…
